Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

It's a long way to Tipperary

Η ώρα της αναχώρησης από το Killarney είχε φτάσει. Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε όμως χωρίς να επισκεφτούμε το κυριότερο αξιοθέατο της περιόχης, το Εθνικό Πάρκο του Killarney. Φτάνοντας στην είσοδο μας περικύκλωσαν διάφοροι αμαξάδες υποσχόμενοι μια καταπληκτική βόλτα στο Πάρκο και ξενάγηση και διάφορα...Με κάτι τέτοια πάντα ειμαστε επιφυλακτικοί αλλά επειδή δεν είχαμε και πολλή ώρα στη διάθεση μας, ήταν και συμπαθητικός ο αμαξάς, είπαμε να δοκιμάσουμε...
...και δεν το μετανιώσαμε. Ήταν μια πολύ όμορφη βόλτα. Περάσαμε πλάι από τις λίμνες, από το Muckross House...
...και κατευθυνθήκαμε προς το βουνό Torc, από όπου πηγάζουν οι ομώνυμοι καταρράκτες.
Πραγματικά μαγευτικοί...Στην επιστροφή κάναμε μια στάση στο Αββαείο του Muckross και ευχαριστήσαμε τον αμαξά μας για την υπέροχη βόλτα! Άξιζε τα λεφτά της και αν βρεθείτε στην περιοχή με λίγο χρόνο στη διάθεσή σας, τη συνιστούμε ανεπιφύλακτα!
Στη συνέχεια, μπήκαμε στο αμάξι με σκοπό να αφήσουμε πίσω την κομητεία του Kerry και να περάσουμε σε αυτή του Limerick. Πάνω στα σύνορα των 2 κομητειών βρίσκεται το Abbeyfeale, μια πολύ μικρή πόλη, με περίπου 2000 κατοίκους, που δεν θα είχε χώρο σε τούτες τις αναμνήσεις αν η τρελοτουρίστρια δεν είχε εντοπίσει μια πινακίδα που έγραφε "Crag Cave - 10 Miles". Είχαμε ήδη διανύσει αρκετή απόσταση, πλησίαζε και το μεσημέρι και είπαμε να πάμε προς τα εκεί.
Το σπήλαιο δεν έλεγε και πολλά πράγματα (τα σπήλαια του Διρού είναι σαφώς πολύ πιο εντυπωσιακά) αλλά από οργάνωση και εξυπηρέτηση των επισκεπτών ήταν άψογα (και πάλι σε αντίθεση με του Διρού). Μαγαζιά με σουβενίρ, παιδότοπος και ένα συμπαθητικό εστιατόριο στο οποίο απολαύσαμε μια ζεστή σούπα και ένα σάντουιτς μέχρι να έρθει η ώρα για την ξενάγηση μας.
Επόμενη στάση ήταν στο Adare, έναν αρκετά γνωστό τουριστικό προορισμό κυρίως λόγω των γηπέδων γκολφ και των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων που χτίζονται παραπλεύρως. Η κεντρική οδός γεμάτη από παραδοσιακά χτισμένα σπίτια. Κατεβήκαμε, για να ξεμουδιάσουμε περισσότερο, και κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και μια στάση στο Augustinian Priory.
Στη συνέχεια, είπαμε να κάνουμε μια ακόμα παράκαμψη και να επισκεφτούμε το Celtic Theme Park, ένα πάρκο με αντίγραφα διαφόρων αρχαίων μνημείων που υπάρχουν στην Ιρλανδία. Δεν άξιζε τον κόπο τελικά, αφού εν τέλει είδαμε και τα αληθινά σε όλο το ταξίδι. Ήταν πολύ μεγάλο και άχαρο και ήμασταν και κουρασμένοι.
Το πρόγραμμα δεν περιλάμβανε άλλη στάση παρά μόνο στο Ashley Park House, το σπίτι όπου θα περνούσαμε τη νύχτα μας, λίγο έξω από το Nenagh.
Περάσαμε μέσα από to Limerick, την πρωτεύουσα της κομητείας που μας φιλοξενούσε, και μια αρκετά γνωστή πανεπιστημιούπολη. Τελικά, γύρω στις 19:00 φτάσαμε...Ένα υπέροχο δείπνο και ένα ζεστό κρεβάτι μας περίμεναν για να κλείσει μια ακόμα πανέμορφη μέρα στο ταξίδι μας.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Ιρλανδικό Χιούμορ...

Ουφ!!Τρέχουμε ολημερίς και οι νεκρές γραμμές (αγγλιστί "deadlines") μας πιέζουν, οπότε για το υπόλοιπο της φετινής χρονιάς θα υπάρχει περισταστασιακή ανανέωση των ιστολογίων. Για να χαλαρώσουμε λίγο από τη δουλειά είπαμε να καταφύγουμε στο βρετανικό χιούμορ, και για την ακρίβεια στο ιρλανδικό!
Ενώ η τρίτη μέρα έφτανε στο τέλος της, είχαμε κάνει μια στάση στο Clonakilty. Πού είναι το Clonakilty; Εδώ! Λίγο πριν το Drombeg Stone Circle. Για όσους ενδιαφέρονται είναι η πιο γνωστή ιρλανδική πόλη για την παρασκευή Black Pudding. Ενώ κάναμε τη βόλτα μας, μας τράβηξε την προσοχή ένα περίεργο κατασκεύσμα, μια Weather Stone....
Υ.Γ.1. Είπαμε να ακουλουθήσουμε τη συμβουλή του Σκύλου της Β.Κ. και να βάζουμε και συνδέσεις προς το Google Maps σε κάθε πόλη ή σημαντικό αξιοθέατο που αναφέρουμε ώστε να υπάρχει μια πιο άμεση αντίληψη του ταξιδιού!
Υ.Γ.2. 18 σχόλια στο Cork...Συγχωρέστε μας, αλλά έχουμε αμελήσει να απαντήσουμε! Θα το κάνουμε οσονούπω.

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Cork (Irish: Corcaigh)

Τρίτη μέρα στην Ιρλανδία και ήταν η ώρα να επισκεφτούμε την μεγάλη πόλη της γειτονιάς μας, το Cork. Ξεκινήσαμε λοιπόν πουρνό πουρνό να πάρουμε τον κεντρικό δρόμο που θα μας οδηγούσε από το Killarney στον προορισμό μας.
Κάπου στα μισά του δρόμου βαρεθήκαμε στην εθνική και αποφασίσαμε να πάμε από τον επαρχιακό δρόμο, παράλληλα με τον ποταμό Lee, και ας κάναμε παράκμψη. Αλλώστε δεν είχαμε και κανένα ραντεβού...
Χαζεύοντας τους χάρτες και τους οδηγούς διαπιστώσαμε ότι ήμασταν πολύ κοντά στο Blarney Castle, και άξιζε τον κόπο μια στάση.
Δεν είχαμε την υπομονή να περιμενουμε στην ουρά για να ανέβουμε στην κορυφή και να φιλήσουμε την πέτρα, αλλά κάναμε μια βόλτα στους κήπους και χαζέψαμε τους παράξενους πέτρινους σχηματισμούς.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Cork, την πόλη που μεγάλωσε ο Ruairi Ui Ghallchouir, γι' αυτό και μια από τις κεντρικές πλατείες της πολης έχει το όνομα του. Δυστυχώς την περίμεναμε πιο ωραία την πόλη. Την πετύχαμε βέβαια και σε άσχημη περίοδο αφού παντού γινόντουσαν έργα (ήταν προεκλογική περίοδος βλέπετε...)! Για να μας φτιάξει η διάθεση λίγο αναζητήσαμε την μπουτίκ της Cork City FC αλλά και αυτή κλειστή λόγω ανακαινήσεως. (Για τις φανέλες που μαζεύουμε από όλες τις πόλεις που πηγαίνουμε θα πρέπει να ακουλουθήσει κάποια στιγμή εκτενές αφιέρωμα ή/και κάποιο quiz...είδωμεν!)
Αποφασίσαμε ότι ήταν πολύ νωρίς για να γυρίσουμε πίσω και η πυξίδα μας έδειξε Drombeg Stone Circle, το πιο καλά διατηρημένο μνημείο τέτοιου είδους στην Ιρλανδία. Πραγματικά εντυπωσιακό!
Ο δρόμος της επιστροφής όμως ήταν μακρύς και το στομάχι άδειο όποτε πίσω στο αμάξι με τελευταίο προορισμό το Kenmare, και την Pub Foley's, για μια ζεστή σούπα και μια εντυπωσιακή πάπια με αχλάδια.